คนข้างถนน

[เปรมมิกา]

คนข้างถนน
ชายคนหนึ่งยืนอยู่กลางถนนที่พลุกพล่านในเมืองใหญ่
ในเสื้อผ้าขาดส่งหนังสือพิมพ์ตอนบ่ายให้คนขับรถ
พวกเขาหมุนไปหยุดที่สี่แยก มันเป็นช่วงสายของวันธรรมดา
ช่วงบ่ายและถนนเริ่มเต็มไปด้วยชั่วโมงเร่งด่วน
แนวทาง พนักงานจากธุรกิจใกล้เคียงวิ่งหนี
สวนสาธารณะเล็ก ๆ ระหว่างทางไปยังรถและป้ายรถเมล์ กระเซิง
ชายที่ถือแก้วกาแฟเก่า ๆ ของ McDonald ได้จับจองของเขา
จุดที่ชื่นชอบในการเปลี่ยนอะไหล่อย่างเร่งรีบตั้งแต่หัวค่ำ
ฝูงชน. ผู้สูงอายุสี่คนของโรงแรมราคาประหยัดในบริเวณใกล้เคียงนั่งบน
ม้านั่งในสวนสาธารณะคุยกัน ลงบล็อกหลังตารางที่ใช้
หนังสือและนิตยสารผู้ชายมีราคาด้วยการท่องเว็บ
คนเดินเท้า. ฝั่งตรงข้ามใต้กันสาดร้านขายยามีชายคนหนึ่ง
ดีดกีตาร์โดยใช้เชือกพันรอบไหล่ ข้างเขามีป้ายเขียนว่า“ เพลงตามคำขอ การบริจาค
ยอมรับแล้ว” ในขณะเดียวกันบนขอบบันไดมีวัยรุ่นหลายคน
เด็กผู้ชายที่มีสเก็ตบอร์ดฝึกการเคลื่อนไหวของพวกเขาไปยังแร็พที่เร้าใจ
สายพันธุ์ของ Puff Daddy อักขระต่างๆเหล่านี้มักเรียกว่า "คนข้างถนน" คือ
สันนิษฐานว่าจะแบ่งปันบางสิ่งที่แยกพวกเขาออกจากผู้อื่นโดยใช้พื้นที่สาธารณะเดียวกัน ในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา
จำนวนคนเดินถนนเพิ่มขึ้นอย่างมากในสห
รัฐและประเทศอื่น ๆ ที่ร่ำรวย แต่ในบรรดาผู้คนบนท้องถนนโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนจรจัดที่จุดประกายความกังวลของสาธารณชนและ
สร้างความไม่สบายใจในหมู่ประชาชน Passersby พฤษภาคม
สงสัยว่ามีพัฒนาการใหม่ ๆ อะไรบ้างที่บังคับให้คนเหล่านี้ออกไป
ไปตามถนน แต่คนท้องถนนเป็นลักษณะเก่าของโลก
เมืองนี้ปรากฏขึ้นอีกครั้งหลังจากหลายปีที่ตัวเลขลดน้อยลงและ
ทัศนวิสัย. เกิดขึ้นอีกครั้งเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจความพร้อมของที่อยู่อาศัยสำหรับผู้มีรายได้น้อยระบบสวัสดิการและการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพของเมืองคนข้างถนนคือใคร?
คนส่วนใหญ่ใช้ทางเท้าเพื่อจุดประสงค์เฉพาะ: เพื่อรับจาก
ที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่งสำหรับการออกกำลังกายการช็อปปิ้งของหน้าต่างหรือ
เดินเล่นสบาย ๆ อย่างไรก็ตามคนข้างถนนใช้ช่องว่างเดียวกันสำหรับ
การหาเลี้ยงชีพและดำเนินชีวิตประจำวัน ดังนั้นไฟล์
ขอบเขตระหว่างภาครัฐและเอกชนจะเบลอแจ้งให้ทราบ
พวกเราที่ใช้พื้นที่เหล่านี้เพื่อจุดประสงค์ทั่วไปเพื่อแยกตัวเองจากคนข้างถนน คนข้างถนน
มีส่วนร่วมในกิจกรรมสาธารณะ“ นอกสถานที่” อย่างน้อยสามประเภท:
เศรษฐกิจสังคมและที่อยู่อาศัย
กิจกรรมทางเศรษฐกิจของพวกเขารวมถึงกึ่งกฎหมายและผิดกฎหมาย
วิธีหาเงินเช่นหาบเร่หนังสือพิมพ์ขายต่อ
หนังสือและนิตยสารการไล่และการเร่ขายขยะและ
กระป๋องล้างหน้าต่างที่ไฟหยุดหรือระหว่างการจราจรติดขัด
การขอทานและขายยาและเซ็กส์ กิจกรรมเหล่านี้ถือเป็น "งานเงา" - งานที่ทำนอกโลกของการจ้างงานปกติที่ยังคงขึ้นอยู่กับมาตรฐาน
องค์กรธุรกิจและปริมาณการใช้งานเชิงพาณิชย์ที่เกี่ยวข้อง
เช่นการขอทานที่สี่แยกที่พลุกพล่านหรือใกล้ตู้เอทีเอ็ม
เครื่อง. กิจกรรมทางสังคมของคนข้างถนน ได้แก่ การสังสรรค์
และสนทนากันที่มุมถนนในการสร้างเวิ้งและบน
ม้านั่งในสวนสาธารณะ กิจกรรมที่อยู่อาศัยของพวกเขารวมถึงการจัดสรร
ทางเท้าเวิ้งตรอกซอกซอยหรือสวนสาธารณะเป็นที่ซุกหัวนอนและเก็บของ
ของใช้ส่วนตัว.
ในขณะที่คนท้องถนนบางคนมีส่วนร่วมในสิ่งเหล่านี้เพียงอย่างเดียว
กิจกรรมหลายคนติดตามพวกเขาสองสามคนในขณะที่กิจกรรมอื่น ๆ เช่น
คนจรจัดอาจมีส่วนร่วมในทั้งสามอย่าง มิตเชลล์
Duneier สังเกตเห็นความแตกต่างเหล่านี้ในการศึกษา 25 คนจน
ชายผิวดำที่ทำงานหรืออาศัยอยู่บนทางเท้าของ Sixth
Avenue ใน Greenwich Village ของนิวยอร์ก หลักของ Duneier
ฮาคิมผู้ให้ข้อมูลหาเลี้ยงชีพด้วยการขายหนังสือบนทางเท้า แต่เช่าอพาร์ตเมนต์เล็ก ๆ ในนิวเจอร์ซีย์ ส่วนใหญ่ของเขา
ผู้ร่วมงานข้างถนนที่หาเลี้ยงชีพด้วยการขายนิตยสารดู
โต๊ะของผู้ขายหรือการขอทาน - อาจนอนบน
ถนนสองเท่ากับญาติหรือเพื่อนหรือทางเลือก
ระหว่างการเตรียมการที่ผิดปกติดังกล่าว แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตามพวกเขา
ทางเท้าของหมู่บ้านกรีนิชเป็นจุดศูนย์กลางของชีวิตทางสังคมของพวกเขา นี่เป็นการใช้ถนนที่แปลกใหม่สำหรับการทำงานการนอนหลับและการพักผ่อน
รวมกับความยากจนหรือไม่เรียบร้อยบ่อยครั้ง
รูปลักษณ์ที่ทำให้ผู้คนบนท้องถนนดูเหมือนเป็นอันตราย
ผู้บุกรุกที่อ้างสิทธิ์ในพื้นที่สาธารณะ
“ ปัญหา” ของคนข้างถนน
ในเมืองแรกของโลก
ผู้คนบนท้องถนนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตในเมืองมาตั้งแต่อดีต
ครั้งในพระคัมภีร์ไบเบิล ในเมืองก่อนอุตสาหกรรมที่มีกิจกรรมเกี่ยวข้อง
กับบ้านที่ทำงานและการพักผ่อนไม่ได้แยกออกจากกันอย่างเรียบร้อยเหมือนใน
เมืองสมัยใหม่ถนนมีผู้คนพลุกพล่านเป็นประจำ
อย่างไรก็ตามแม้จะมีคนชายขอบบางคน - โดยอาศัยอำนาจของพวกเขา
กิจกรรมที่แตกต่าง - บางครั้งแผ่นพับที่น่าอับอายเช่นมาร์ติน
Luther’s The Book of Beggars .. ความคลาดเคลื่อนทางสังคมที่เกิดจาก
อุตสาหกรรมและการแยกย่อยของเกษตรยุโรป
เศรษฐกิจเพิ่มจำนวนผู้ต้องสงสัยดังกล่าวที่
ถูกกำหนดเป้าหมายโดย“ กฎเกณฑ์เร่ร่อน” เพื่อควบคุมหรือกำจัด
โดยเฉพาะในอังกฤษและอาณานิคม
ในเวลาต่อมาดูเหมือนปัญหาความเร่ร่อนและผู้คนบนท้องถนน
จะหายไปในประเทศที่ร่ำรวยยกเว้นหลังจากเหตุการณ์สะเทือนขวัญครั้งใหญ่
เช่นสงครามหรือเศรษฐกิจตกต่ำ คนจรจัดดูเหมือน
หายไปส่วนหนึ่งเนื่องจากการเติบโตทางเศรษฐกิจและระบบสวัสดิการที่ออกแบบมาเพื่อช่วยเหลือผู้ที่ไม่สามารถเข้ากับเศรษฐกิจอุตสาหกรรมได้ ในเวลาเดียวกันตามที่ Lyn Lofland ได้อธิบายไว้
สังคมสมัยใหม่เปลี่ยนวิธีการที่พวกเขากำหนด
สั่งซื้อในเมือง แทนที่จะเป็น "ลำดับการปรากฏตัว" ที่เก่ากว่าใน


ผู้อยู่เบื้องหลังครั้งนี้ ดูหนังออนไลน์