ปี 1921 "กุชชิโอ กุชชี" (Guccio Gucci) ริเริ่มตั้งขึ้นธุรกิจการค้า Gucci โดยเริ่มจากการที่กุชชีเริ่มปฏิบัติงานในบังกะโลซาวอยที่กรุงลอนดอน กุชชี่คลั่งไคล้ความงามของกระเป๋าที่เอาไว้ใส่สิ่งของสำหรับเวลาออกเดินทางที่ประสบพบเห็นอยู่ทุกวี่วัน จนถึงสุดท้ายตกลงใจกลับไปยังถิ่นกำเนิดที่ฟลอเรนซ์ ประเทศอิตาลี เปิดร้านค้าแล้วก็ผลิตเครื่องหนังของตัวเอง เมื่อธุรกิจการค้าตกถึงมือรุ่นลูกเป็น "อัลโด กุชชี" (Aldo Gucci) ผลิตภัณฑ์ในชื่อ Gucci ก็มีจัดจำหน่ายไปทั้งโลก อัลโดเป็นคนตัดสินใจเปิดร้านกุชชีแห่งที่สองในกรุงโรมในตอนทศวรรษ 1950
เมื่อกิจการค้าสืบทอดถึงรุ่นลำดับที่สาม "เปาโล กุชชี" (Paolo Gucci) ซึ่งเป็นบุตรของอัลโดก็มีแนวทางธุรกิจของตน เขาปรารถนาขยาย
007.com/[censored]][censored]ไลน์ผลิตภัณฑ์ราคาถูกนักเพื่อจับลูกค้ากรุ๊ปวัยรุ่น แล้วก็มีแผนในการเปิดร้านใหม่อีกแห่งหนึ่ง แม้กระนั้นแผนดังที่กล่าวผ่านมาแล้วถูกโต้แย้งอย่างมากจนกระทั่งส่งผลให้เกิดความเคร่งเครียดในครอบครัวกุชชี่ เปาโลบากบั่นดิ้นรนจนถึงสามารถสร้างไลน์ผลิตภัณฑ์ [censored] ตามชื่อของเขาได้เสร็จ แม้กระนั้นเมื่ออัลโดบิดาของเขารู้ข่าว ก็ถึงกับไล่เปาโลออกมาจากบริษัท แล้วก็สั่งห้ามซัปพลายเอ้อร์ของกรุ๊ปกุชชีทุกรายทำธุรกิจร่วมกับเปาโล ความเกี่ยวข้องระหว่างบิดาลูกถึงกับขนาดตกอับ
Gucci สาขาท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ
ถัดมา ลูกพี่ลูกน้องของเปาโลเป็น "มาอุริสิโอ" (Maurizio) ได้รับตอนมรดกกิจการค้าครึ่งเดียว มาอุริสิโอรู้สึกคับอกคับใจกับเรื่องในครอบครัว ก็เลยตกลงใจที่จะครอบครองกิจการค้าไว้เสียเองทั้งหมดทั้งปวง โดยให้บริษัทอินเวสต์คอร์ป ดำเนินงานซื้อหุ้นธุรกิจการค้าที่เหลือจากวงศ์ญาติของเขา เปาโลเป็นคนแรกที่ยอมขายหุ้นในมือ และก็สุดท้ายมาอุริสิโอก็ได้ฟื้นฟูภาพพจน์กิจการค้าที่เสื่อมโทรมให้คืนมา โดยมีผู้ช่วยคนสำคัญเป็น "โดเมนิโก เดอ โซเล" (Domenico De Sole) ทนายของเขา เป็นผู้จะรับผิดชอบดูแลธุรกิจการค้า Gucci America แล้วก็ "ดอน เมลโล" (Dawn Mello) ประธานข้าราชการบริหารของ Bergdorf Goodman ถูกดึงตัวมารับไม่ถูกถูกใจตำแหน่ง creative director นอกเหนือจากนั้นยังได้จ้างทอม ฟอร์ด (Tom Ford) เป็น junior designer ด้วย
แม้กระนั้นธุรกิจการค้าภายใต้การจัดการของมาอุริสิโอในทีแรกๆดำเนินไปอย่างไม่ราบรื่นนัก เพราะไม่อาจควบคุมค่าครองชีพอย่างยอดเยี่ยม ในตอนที่ Gucci เผชิญการขาดทุน มาอุริสิโอได้ทุ่มเงินถึง 12 ล้านดอลลาร์สหรัฐ
แทงบอลโลก เพื่อปรับปรุงแก้ไขสำนักงานใหญ่ที่ฟลอเรนซ์ รวมทั้งในระหว่างปี 1991-1993 ธุรกิจมียอดขาดทุนรวมทั้งราว 102 ล้านดอลลาร์สหรัฐ กระทั่งท้ายที่สุดอินเวสต์คอร์ปได้บีบคั้นให้มาอุริสิโอขายหุ้นแล้วดึงโซเลให้กลับมาบริหารที่ฟลอเรนซ์
ปี 1994 สถานภาพทางการเงินของ Gucci เสื่อมโทรมอย่างมาก โซเลจำต้องเดินสายสนทนากับซัปพลายเอ้อร์ให้มั่นใจว่าเขาสามารถสนับสนุนกิจการค้า ให้ฟื้นคืนผลกำไรได้ ขณะนั้นที่สำนักงานใหญ่มีแต่ว่านักเขียนบันทึกยัดเยียดข้อหากันและกันจนกระทั่งไม่เป็นอันดำเนินงาน โซเลเล่าว่ารายงานของบริษัทที่ปรึกษาคูเปอร์ แอนด์ ไลแบรนด์ ที่เสนอแก่อินเวสต์คอร์ป ถึงกับกล่าวว่ากุชชี เป็นหน่วยงานที่ไม่มีสมรรถนะ ไม่มีจิตวิญญาณของกระบวนการทำธุรกิจ แต่ว่าโซเลบอกว่าปัจจุบันนี้ไม่มีผู้ใดคิดแบบงั้นอีกแล้ว
การเข้าซื้อธุรกิจการค้าของ PPR
ปิโนลต์ผู้บริหารของธุรกิจการค้า Pinault-Printemps-Redoute หรือ PPR เขาเข้ามาเป็นผู้ถือหุ้นของ Gucci ปริมาณ 42% เมื่อปี 1999 โดยซื้อหุ้นออกใหม่ปริมาณดังที่กล่าวมาแล้วไว้เป็นราคา 3,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐ รวมทั้งเป็นการช่วยทำให้ Gucci รอดพ้นจากการเช็ดกเข้ายึดครอง จากนั้น เขาได้เข้าซื้อธุรกิจ Sanofi Beaute ผู้ครอบครองชื่อแบรนด์ Yves Saint Laurant (YSL) แล้วขายให้กับ Gucci ในอีกสองวันต่อมา นำมาซึ่งการทำให้ Gucci เปลี่ยนเป็นบริษัทที่มีชื่อยี่ห้อสินค้าหรูนานัปการ
ศตวรรษที่ 21
ภายหลังจากกว่า 80 ปีที่จะต้องฝ่าฟันขวากหนามต่างๆท้ายที่สุด Gucci ในศตวรรษใหม่ ภายใต้การนำของ PPR ผลประกอบการของ Gucci ดียิ่งขึ้นเรื่อยโดยมีเงินสดเป็นอย่างมากโดยเกือบจะไม่มีหนี้ Gucci แปลงเป็นแบรนด์ระดับหรูที่ผู้คนต่างหวังที่จะมีไว้ในครอบครอง สามารถยืนหยัดได้โดยไม่จะเป็นจะต้องประชาสัมพันธ์ ทั้งยังมีชื่อแบรนด์ชั้นแนวหน้าเช่น กิจการค้าเครื่องเพชร Boucheron ที่ซื้อไว้ภายในเครือ ยิ่งกว่านั้น Gucci ยังเป็นผู้ถือหุ้นในกิจการค้า Sergio Rossi, Bottega Veneta, ธุรกิจการค้านาฬิกา Bdat & Co. แล้วก็สามารถดึงตัวอเล็กซานเดอร์ แม็คควีน (Alexander McQueen) อดีตกาลดีไซเนอร์ชำนาญจาก Givenchy ผู้ออกแบบและก็ตัดเย็บชุดที่มีไว้สำหรับใส่แต่งงานของแคคุณริน ดัชเชสที่เคมบริดจ์ มาร่วมงานอีกด้วย
